تاثیر تمرین استقامتی بر مقادیر پلاسمایی AGRP و NPY در رت های نژاد ویستار

مقدمه: پروتئین وابسته به آگوتی(AGRP) و نروپپتیدY (NPY) نروپپتیدهایی هستند که در کنترل اشتها نقش دارند. در مورد تاثیر تمرین استقامتی بلند مدت بر آن‌ ها مطالعات کمی انجام شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 16 هفته تمرین استقامتی بر مقادیر پلاسمایی AGRP و NPY رت های نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: 20 سر رت نر نژاد ویستار جوان، با دامنه سنی 50 تا 60 روز و میانگین وزنی 10±158 گرم به طور تصادفی ساده به دو گروه مساوی کنترل(تعداد 10 سر) و تمرین(تعداد 10 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی 16 هفته تمرین استقامتی، هر هفته پنج روز متوالی و هر روز به مدت 60-50 دقیقه روی تردمیل با سرعت 30-25 متر در دقیقه برابر با شدت 85-65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی  بود.‌ پس از پایان 16 هفته، خونگیری در حالت ناشتا و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده گردید. سطح معناداری نیز P<0.05 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: یافته های تحقیق حاضر نشان داد تمرین استقامتی با شدت 85-65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی باعث افزایش معنا‌دار میزان AGRP (P=0.001) و افزایش غیر معنادار میزان NPY  در رت‌ های گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل شد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی باعث تعادل منفی انرژی در رت ها می‌شود و به منظور جبران این تعادل منفی انرژی میزان AGRP پلاسمایی افزایش معنادار و NPYپلاسمایی افزایش غیر معناداری(افزایش بیش از 23 درصدی) می یابد.